A belief commonly held in linguistics and philosophy is that semantics is defined by syntax. In this article, I will demonstrate that this does not hold true for Turkish. A fundamental syntactical rule builds around the successive order of words or speech units in a sentence. The order determines the meaning of the sentence, which in turn is rendered meaningless if the rule is not observed. In a given language, if a sentence retains meaning without this rule being applied, then (...) the rule cannot be said to determine meaning. Turkish, with its mathematical structure, is one such language. In effect, the degree to which semantics is determined by syntax varies considerably from one language to the other. If meaning is constructed through dissimilar means in different languages, then it is not possible to talk about a single theory of meaningfulness valid for all languages. Each language is uniquely determined, and is a reflection of its proper cultural background. A theory of language must take into account this cultural framework. In this paper, I shall deal with a different way of constructing meaning whereby syntax does not determine semantics, and present the linguistic possibilities it gives rise to. (shrink)

Philosophy, modern, in literature; 20th century; criticism.

Bu yazıda Ömer Naci Soykan'ın felsefesi üç farklı çalışması üzerinden değerlendirilmektedir.

Ömer Naci Soykan'ın ülkemizde yayımlanan armağan kitaplar konusunda eleştirel bir yaklaşımı vardı. Bu eleştiri, armağan kitapların büyük çoğunluğunun "armağan" edildikleri düşünür ya da filozofla ilgili neredeyse hiçbir ciddi çalışmayı içermemesiyle ilgiliydi. Ona göre bir armağan kitabın öncelikli amacı "armağan" edildiği kişinin felsefi görüşlerine yer vermek olmalıydı. Dolayısıyla Soykan hayattayken kendisiyle ilgili bir armağan kitap çıkarmayı düşündüğümüzü dile getirdiğimizde ilk sözü "İçinde benim düşüncelerimle ilgili yazılar olacaksa olsun, yoksa istemiyorum!" olmuştu. "Sağdan soldan toplama yazılarla, tematik bütünlüğü olmayan yazıların (...) art arda getirilmesiyle oluşturulmuş bir armağan kitap olmaz. Armağan kitap, (bir "Festschrift") öncelikle o kişiyle, o kişinin düşünceleriyle ilgili yazılardan oluşması gerekir" diye de eklemişti. Bu kitabın gecikmesinin bir başka nedeni belki de Soykan'ın bu kadar açık biçimde dile getirdiği bu sözlerdi çünkü eleştirdiği türde bir armağan kitap hazırlamak görece kolay olabilirdi. Geç oldu ancak olması gereken gibi oldu! Kitaptaki her yazarın katkısı Soykan'ın görüşleri üzerine, onları açımlayan, değerlendiren, belki yer yer de eleştiren değerli çalışmalar olarak ortaya çıktı. Böylelikle onun isteğini de bir bakıma yerine getirmiş olduk. (shrink)

Mimarlık diğer sanat dallarından iki bakımdan ayrılır. İlk olarak mimari yapıtlarla etkileşim kaçınılmazdır. Müzik dinlemeden, tiyatro veya sinemaya gitmeden, resim veya heykel sergilerini gezmeden yaşamımızı sürdürebiliriz ancak mimari yapılar olmadan bu olanaklı olmaz. Bu bakımdan mimarlık sanatlar içinde belki de insan yaşamını en fazla etkileyen daldır. İkinci olarak mimarlık bir yaşam gereksinimini karşılayan, böyle bir işlevi olan belki de tek sanat dalıdır. Örneğin resim, heykel, şiir, sinema veya tiyatro yapıtlarını sanatsal açıdan değerlendirirken hangi gereksinimimizi karşıladıkları sorusunu sormayız. Buna karşılık mimari (...) yapılar barınma başta olmak üzere bir dizi maddi gereksinimimizi karşılarlar. Hangi gereksinimi karşılamak amacıyla yapıldıkları sorusu onların sanatsal açıdan değerlendirilmesinde önem taşır. Bu yazıda mimarlığın sanatlar içindeki bu iki özgünlüğünü dikkate alan bir düşünürün, Ömer Naci Soykan'ın mimarlık konusundaki görüşlerini sırasıyla “mimarlıkta temel nitelikler”, “mimarlık etkinliği”, “mimarlık dili” ve “mimarlık estetiği” başlıkları altında ele alacağız. (shrink)

In this essay, I examine Richard Miller’s exposition of political solidarity as one of the key contributions of his multifaceted argument in Friends and Other Strangers to the study of religion, ethics, and culture. Miller’s focus on culture broadens the landscape of ethical analysis in ways that illuminate how culture and cultural productions mediate and construct norms and virtues, and the complex relations between self and society. I challenge Miller’s inclination, however, to focus scholarly attention more on habituated forms of (...) civic identity and communal solidarity rather than on disruptive potentialities and critical practices. I suggest that an engagement with social movement theory and the sociology of emotions, with their focus on semiotic analysis and social change processes and mechanisms, can greatly enrich Miller’s account of religion and ethical solidarity. (shrink)

In economic history value theory is simply one paradigm amongst others. It refers to an ensemble of economic ideas developed by classical political economists such as Adam Smith and David Ricardo. In the works of Karl Marx, however, value theory takes on a new meaning. It is charged with political significance and relates directly to class struggles in modern society. In this paper we will explore some aspects of Marx’s critique of capitalism as interpreted by Harry Cleaver, Isaak Illich Rubin, (...) Roman Rodolsky and several other scholars. (shrink)

Felsefelerinin amacı bireysel ve toplumsal anlamda mutluluğa ulaşmak olan bazı filozoflar bu amaca hizmet edeceklerini düşündükleri şehir ve devlet modelleri tasarlamışlardır. Bu düşüncenin zemininde insanın bir toplum içinde yaşamak zorunda olduğu düşüncesi bulunur. Ahlak ve siyaset felsefeleri de bu düşünceden hareket ederek üretilmiştir. Filozofların tasarladıkları şehir ve devlet modelleri kendi düşünceleri çerçevesinde ideal felsefi ortamın yaşanacağı toplumu da öne çıkarmaktadır. Üretilen bu düşüncelerden bazıları ütopya olarak değerlendirilmiş ve hayata geçirilme imkânı açısından eleştiriye tabi tutulmuştur. Biz bu çalışmamızda böyle bir şehir/devlet (...) tasarısı üzerinde durmuş iki filozofun düşüncelerini karşılaştıracağız. Bunlardan birincisi Plotinus’tur. Plotinus 3. yüzyılda çoğunlukla Mısır ve Roma’da yaşamış ve Roma’daki yaşamı sürecinde Platon’un düşünceleri ekseninde bir şehir modelini İmparatora sunarak bunun hayata geçirilmesi için söz almış idi. Platonopolis adı verilen bu şehir çeşitli sebeplerden dolayı kurulamamıştır. Diğeri ise 9 ve 10. yüzyıllarda Ortadoğu’da yaşamış olan el-Farabi’dir. O da ‘el-Medīnetü’l-Fāḍıla’ adını verdiği bir erdemli şehir tasavvur etmiştir. el-Farabi devletin yönetim sistemini varlık hiyerarşisinin Tanrı tarafından yönetilmesine benzeterek insan ve toplum düşüncesini ele almış ve ideal düşünsel ortamın nasıl ortaya çıkacağını göstermeye çalışmıştır. Biz bu araştırmada her iki filozofun düşüncelerinin kaynaklarını ve benzer ve farklı noktalarını göstermeye çalışacağız. (shrink)

Beş sanattan şiir felsefe tarihi boyunca kendini sürekli gündemde tutmayı başarmıştır. Platon şiire daha çok politik/dini kaygı çerçevesinde yaklaşarak onun dönüştürücü gücünü ideal devleti bağlamında kontrol altına almaya çalışırken Aristoteles şiir sanatına büyük önem vermiş ve bu bağlamda Poetika adlı müstakil eserini kaleme almıştır. Daha sonraki süreçte bu eser öğrencileri tarafından Organon (alet) isimli mantık külliyatının içine dâhil edilmiştir. Platon’un muhteva kritiği diyebileceğimiz yaklaşımından farklı olarak şiiri daha çok form bağlamında ele alan Aristoteles’in söz konusu politik kaygıyı gütmediği anlaşılmaktadır. Ancak (...) şiir, tüm bu geleneklerden beslenen Fârâbî’ye kadar mantık ile doğrudan ilgisi kurulan bir sanat olarak ortaya çıkmaz. Fârâbî’nin özgünlüğü şiiri edebi bir tür olmanın yanında mantıksal ilgisi bağlamında ele almış olmasıdır. Bu makalede şiir ile mantık ilişkisinin Fârâbî’de biri şiirin felsefe öğreniminde ve kıyas türleri bağlamında işlevselliğine diğeri ise mantığın şiirin beş sanat içerisinde tanınmasını ve ayrıştırılmasını sağlayan yönüne işaret eden iki veçheli bir şekilde tasarlandığı savunulacaktır. (shrink)

The rapid evolution that has taken place since the state reform of 1980 has made the need felt that some options of this state reform must be adjusted. In spite of this need, the core question is whether or not one should, in the first place, adapt the structures of the national government so it can carry out its national tasks. The clear establishment of communities and regions, the structuring of the political parties on the basis of these entities, the (...) socio-economic substratum that is based on the duality, of the country, are indexes that show that the regions have numerous policy supporting structures while they are virtually absent on the national level. The political decision making on the national level is very restricted in this perspective. The state reform of 1980 has established three levels of equal standing between which the division is total. However, the probem immediately arises of a common parliament and a socio-economic substratum on which a national parliament and a national government should be able to rest if the Belgian state is to survive with its substructures. The solution here is twofold : either the substructures wilt have to create organs of the central state or the organs of the central state wilt have to be assembled on the basis of a national political election free of the substructures. (shrink)

El tango es la música más evocativa del área del Río de la Plata. Mucho se ha dicho y escrito sobre este género que conquistó multitudes en varios contextos históricos y en diferentes lugares del mundo, pero existe un problema de visibilidad. En sus inicios y posterior desarrollo hay un aporte que se ha silenciado, el de la africanía, en línea con el blanqueo y el discurso histórico en Argentina que ha convertido al colectivo africano y afrodescendiente en el “primer (...) desaparecido”, un discurso que se repite hasta el hartazgo desde el sentido común y con el que resulta complicado lidiar. Si la música es una importante generadora de identidades, es necesario no perder de vista la participación y la impronta afro en el género arquetípico que define la argentinidad, y es característico de la región rioplatense, puesto que hace a la definición de un marco multicultural en donde la huella africana, entre otras, define el ser argentino y, en general, su impronta es fuerte en el área del Río de la Plata. Según estimaciones y pruebas pilotos, se estiman dos millones de afrodescendientes en Argentina y el último Censo indicó casi 150.000 auto-reconocidos/as a sí mismos/as, por primera vez en la historia nacional. Palabras clave: tango, identidad, música, Argentina, afrodescendencia. (shrink)

After the dissolution of the Ancien Régime, Europe went through a period of transition where the religion lost its power and a cavity emerged in the ideological structure of the social organization. This cavity was filled by utopian ideals of philosophers like Francis Bacon and Henri de Saint-Simon, who propagated the blessings of the new social organization. While the wealth production became a means of social organization, the political was subordinated by the economical. This article examines the utopian paradises presented (...) by Francis Bacon and Henri de Saint-Simon in order to understand how the consumption goods dematerialize through the modern ideology to morally edify the society. (shrink)

Muhammed Kâsım Nânotevî başkanlığında kurulan Diyobendîlerin ta-savvuf ile irtibatını konu edinen bu çalışmanın temel amacı, Hint alt kıtasının dinî yaşantısında etkin olan Diyobendîlerin tasavvufa olan yaklaşımlarını analiz etmektir. Çalışmada öncelikle Diyobend’in kuruluşu, İngilizlere karşı mücadeleleri, Osmanlı Devleti ile temasları ve daha sonra Diyobendîlerin tasavvuf anlayışına dâir bilgilere yer verilmiştir. Onların tasavvuf ile ilişkileri araştırılırken literatür açısından Diyobendîler ile ilgili temel kaynaklara bakılmıştır. Bu kaynaklar geniş bir incelemeye tabi tutularak onların tasavvufa bakış açıları tespit edilmeye çalışılmıştır. Elde edilen sonuçlar kısaca şöyle (...) özetlenebilir: Sünnî olan Diyobendîler tasavvufu şerîatın bir parçası olarak görmektedirler. Onlar, mânevî hastalıklardan korunmak için tasavvufa sarılmaya, mürşidlerin sünnete ittibasına ve bid’atlardan uzak durmaya önem vermiş, ayrıca nübüvvetin velâyetten üstün olduğunu, kerâmetin hak olduğunu ve vahdet-i vücûdun tasavvufun esaslarından biri olmayıp bunun bir hâl olduğunu ifade etmişlerdir. Eğitim müfredatlarında tasavvuf klasiklerinin yanı sıra kendi mürşidlerinin yazdığı eserleri de okutan Diyobendîlerin tasavvufun birçok konusunda söz sahibi oldukları tespit edilmiştir. (shrink)

Interiority and Law presents a groundbreaking reassessment of a medieval Jewish classic, Baḥya ibn Paquda's Guide to the Duties of the Hearts. Michaelis reads this work anew as a revolutionary intervention in Jewish law, or halakha. Overturning perceptions of Baḥya as the shaper of an ethical-religious form of life that exceeds halakha, Michaelis offers a pioneering historical and conceptual analysis of the category of "inner commandments" developed by Baḥya. Interiority and Law reveals that Baḥya's main effort revolved around establishing a (...) new legal formation - namely, the "duties of the hearts" - which would deal entirely with human interiority. Michaelis takes up the implications of Baḥya's radical innovation, examining his unique mystical model of proximity to God, which he based on an increasingly growing fulfillment of the inner commandments. With an integrative approach that puts Baḥya in dialogue with other medieval Muslim and Jewish religious thinkers, this work offers a fresh perspective on our understanding of the interconnectedness of the dynamic, neighboring religious traditions of Judaism and Islam. Contributing to conversations in the history of religion, Jewish studies, and medieval studies on interiority and mysticism, this book reveals Baḥya as a revolutionary and demanding thinker of Jewish law. (shrink)

This paper discusses the D-N model of scientific explanation. It is suggested that explanation is a part of assertive discourse where certain principles must be observed. Then use is made of the relation between the informative content and logical content of a sentence (as shown, for instance, by Popper) to draw some of the conditions necessary for a sound model. It is claimed that the conditions of the model proposed in the present paper exhaust the insights of the papers in (...) the literature, solve the difficulties encountered by other authors, but have some damaging consequences on the D-N model of scientific explanation. (shrink)

The Middle Included is a systematic exploration of the meanings of logos throughout Aristotle’s work. It claims that the basic meaning is “gathering,” a relation that holds its terms together without isolating them or collapsing one to the other. This meaning also applies to logos in the sense of human language. Aristotle describes how some animals are capable of understanding non-firsthand experience without being able to relay it, while others relay it without understanding. Aygün argues that what distinguishes human language, (...) for Aristotle, is its ability to both understand and relay firsthand and non-firsthand experiences. This ability is key to understanding the human condition: science, history, news media, propaganda, gossip, utopian fiction, and sophistry, as well as philosophy. Ömer Aygün finds Aristotle’s name for this peculiar but crucial human ability of “gathering” both experiences is logos, and this leads to a claim about the specificity of human rationality and language. (shrink)

This project investigates the ethical frameworks in place for Pakistani television news journalists reporting cases of domestic violence. It also examines the provision and structure of training for Pakistani media professionals to support accurate and balanced reporting of such violence. The research comprised in-depth semi-structured interviews with a small group of television journalists. The findings reveal that there was no formalized code of ethics guiding how journalists represent incidents of this crime, its victims, or perpetrators. Moreover, it was revealed that (...) due to a paucity of formal professional development opportunities, journalists negotiate the challenges of reporting domestic violence on-the-job, resulting in instances of irresponsible reporting practices. (shrink)